Proces nanoszenia warstwy polimeru na podłoże (warstwę pośrednią) poprzez rozprowadzenie na jego (jej) powierzchni roztworu polimeru, a następnie usunięcie rozpuszczalnika; może odbywać się również poprzez zanurzenie podłoża w roztworze polimeru (zobacz: dip-coating).
Proces elektrohydrodynamicznego formowania dwuwarstwowych kropel z wykorzystaniem współosiowej głowicy dwudyszowej typu dysza w dyszy; polega na współprądowym tłoczeniu dwóch różnych cieczy przez metalową głowicę dwudyszową, podłączoną do generatora pola elektrostatycznego. Formowane na końcu głowicy krople wpadają następnie do uziemionej łaźni żelującej lub spadają na uziemioną metalową płytkę, gdzie ich struktura zostaje utrwalona; metoda wykorzystywana jest do jednoetapowego wytwarzania mikro- i nanokapsułek typu core/shell. (zob. Core/shell microcapsules).
zob. Core/shell microcapsules.
Jednoetapowa metoda otrzymywania mikrokapsułek typu rdzeń/otoczka (zob. Core/shell microcapsules); wykorzystuje współosiową głowicę dwudyszową typu dysza w dyszy. Jej zaletą jest możliwość pokrycia rdzenia kapsułki otoczką wytworzoną z materiału, który nie wykazuje powinowactwa chemicznego, ani oddziaływań elektrostatycznych z materiałem rdzenia; umożliwia łączenie materiałów hydrofilowych z hydrofobowymi, np. w kapsułkach typu olej/alginian itp.
Ruchliwy jon w membranie o tym samym znaku co związane z nią zdysocjowane grupy funkcyjne.
Kompresja membrany pod wpływem ciśnienia; w jej wyniku następują zmiany w strukturze membrany (zwiększenie gęstości, zmniejszenie porowatości), powodujące obniżenie jej przepuszczalności.
Tryb działania modułu membranowego, w którym każdy ze strumieni, zarówno nadawy, jak i permeatu, są dobrze wymieszane, tzn. dla każdego punktu aparatu właściwości przepływających płynów są jednakowe i odpowiadają właściwościom strumieni wypływających z modułu.
Membrana składająca się z warstw różniących się chemicznie lub strukturalnie.
Roztwór posiadający wyższe stężenie separowanego składnika niż nadawa; zazwyczaj termin stosuje się w odniesieniu do elektromembranowych procesów odsalania.
komora w module membranowym, w której płynie koncentrat (retentat).
Strumień roztworu zatężonego w elektromembranowych procesach odsalania; termin stosowany czasem w odniesieniu do strumienia retentatu w ciśnieniowych procesach odsalania; strumień o wyższym stężeniu składników niż w roztworze zasilającym moduł membranowy.
Pojawienie się gradientów stężeń składników w warstwie roztworu przy powierzchni membrany (w warstwie granicznej, dyfuzyjnej), w wyniku selektywnego transportu składników przez membranę; zjawisko występujące we wszystkich procesach membranowych, powodujące obniżenie siły napędowej transportu przez membranę; w procesach GS, PV, MD, RO, a także w NF, UF i MF stężenie separowanych składników w warstwie granicznej po stronie nadawy jest wyższe niż w masie roztworu; w procesach elektrodializy stężenie elektrolitu w warstwie granicznej po stronie roztworu odsalanego jest niższe, a po stronie zatężanego – wyższe.
Różnica potencjałów powstająca na membranie oddzielającej roztwory elektrolitu o różnym stężeniu.
Constitutive equations of species flow - Podstawowe równania przepływu.
Moduły membranowe połączone w sposób umożliwiający działanie układu analogicznie do działania kolumny destylacyjnej, przy czym każdy z modułów działa jako półka teoretyczna.
Proces elektrodializy prowadzony w sposób ciągły, w którym diluat i koncentrat przepływają przez komory jednokrotnie (single-pass).
W odniesieniu do membran jest to przepływ płynu przez membranę porowatą, spowodowany działaniem siły zewnętrznej (przyłożonego ciśnienia); jest to podstawowy mechanizm transportu w procesach mikro- i ultrafiltracji opisywany równaniami Hagena-Poiseuille’a lub Carmana-Kozeny’ego; może występować
w procesie separacji gazów, gdy w strukturze membrany gęstej znajdują się defekty (pory o średnicy większej niż 2 nm).
Wykorzystywany do formowania wewnętrznej strony polimerowych membran rurowych, kapilarnych i włókien kanalikowych. Zasadniczo jest to nierozpuszczalnik polimeru; stosuje się również mieszaninę nierozpuszczalnika z rozpuszczalnikiem, aby otrzymać mniej zwartą (bardziej porowatą) strukturę wewnętrznej warstwy naskórkowej.
Zbudowane z rdzenia (core) i otoczki (shell) pełniącej funkcję membrany. Na skalę przemysłową wytwarzane są metodą emulsyjną lub koekstruzji (zob. Co-extrusion method).
Ruchliwy jon w membranie jonowymiennej, o ładunku przeciwnym do ładunku grup jonowych membrany.
