Wykorzystywany do formowania wewnętrznej strony polimerowych membran rurowych, kapilarnych i włókien kanalikowych. Zasadniczo jest to nierozpuszczalnik polimeru; stosuje się również mieszaninę nierozpuszczalnika z rozpuszczalnikiem, aby otrzymać mniej zwartą (bardziej porowatą) strukturę wewnętrznej warstwy naskórkowej.
Zbudowane z rdzenia (core) i otoczki (shell) pełniącej funkcję membrany. Na skalę przemysłową wytwarzane są metodą emulsyjną lub koekstruzji (zob. Co-extrusion method).
Tryb działania modułu membranowego, w którym strumienie nadawy i permeatu płyną równolegle do powierzchni membrany, ale w przeciwnych kierunkach.
Ruchliwy jon w membranie jonowymiennej, o ładunku przeciwnym do ładunku grup jonowych membrany.
Proces, w którym przepływy dwóch składników przez membranę są ze sobą sprzężone.
Ciśnienie transmembranowe, powyżej którego nie obserwuje się liniowej zależności między ciśnieniem a strumieniem permeatu; brak liniowości wynika głównie z polaryzacji stężeniowej i blokowania membrany.
W elektrodializie (ED) - natężenie prądu przeliczone na jednostkę powierzchni membrany.
W elektrodializie (ED) - stosunek liczby moli ładunku elementarnego przeniesionego przez jony elektrolitu, z komory odsalania do komory zatężania, do liczby moli ładunku elementarnego rzeczywiście przepuszczonego przez moduł ED.
Niepożądane zjawisko w procesie elektrodializy, polegające na przepływie części prądu nie przez membranę, ale przez łączenia stanowiące elementy konstrukcyjne modułu.
Parametr charakteryzujący właściwości separacyjne membrany, odpowiadający najniższej masie molowej składnika, który jest zatrzymywany przez membranę (zwykle dla założonego współczynnika retencji, R = 90%, rzadziej R = 95%). Wartość GMC najczęściej podaje się w daltonach (Da), stosowanie g·mol-1 jest mniej powszechne. Wartość GMC, wyrażoną w obu jednostkach, należy traktować jako tożsamą.
GMC odnosi się do membran ultrafiltracyjnych (UF) i nanofiltracyjnych (NF). Związki tradycyjnie używane do wyznaczenia GMC membran UF to dekstrany, poli(glikole etylenowe), białka, w przypadku NF stosuje się na ogół polistyreny i poli(glikole etylenowe).
Należy pamiętać, że wartość GMC w przypadku zastosowania różnych związków modelowych może być różna; zobacz: Molecular weight cut-off.
