Mikroorganizmy w wodzie powodujące choroby gastralne u ludzi. Powszechnie obecne w nie oczyszczonej wodzie powierzchniowej i mogą być usunięte poprzez filtracje. Odporne na środki odkażające takie jak chlor występująca również w wodach chłodniczych obiegowych.

Naturalny cykl wody przepływającej przez środowisko, łącznie z parowaniem, kondensacją, retencją i odpływem powierzchniowym wody.

Długość czasu w jakim dana substancja jest w kontakcie z woda, przed usunięciem jej w wyniku filtracji lub reakcji chemicznej.

Chłodnia kominowa  jest to rodzaj chłodni, w której przepływ powietrza jest wywołany przez różnicę ciężarów właściwych powietrza otoczenia i powietrza wewnątrz komina chłodni nazywana też chłodnią o ciągu naturalnym stałym, zmienna temperaturowa w zależności od tem. otoczenia. 
  Chłodnie atmosferyczne z ciągiem naturalnym lub sztucznym stanowią obecnie najbardziej rozpowszechnione urządzenia do chłodzenia wody w obiegu zamkniętym o dużych objętościach zładu wody chłodzącej. Proces chłodzenia wody obiegowej w chłodni kominowej jest procesem chłodzenia przez odparowanie, w znacznie mniejszym stopniu procesem wymiany ciepła przez konwekcję i promieniowanie. 
  Chłodzenie poprzez wymianę masy pociąga za sobą w sposób naturalny stratę pewnej części wody obiegowej, która odparowuje do przepływającego przez chłodnię powietrza i jest unoszona do atmosfery. 
Zasada działania chłodni kominowej 
Chłodnia kominowa najczęściej jest chłodnią żelbetową o powłoce hiperboidalnej Woda podgrzana w skraplaczu (kondensatorze) doprowadzana jest do urządzenia rozprowadzającego wodę w chłodni (tzw. wodo-rozdział), gdzie jest rozdzielana i rozdrabniana na krople za pomocą dysz rozpryskowych. 
  Wytworzony w ten sposób deszcz wodny spada na zraszalnie, który najczęściej wykonany jest z płyt eternitowych płaskich lub falistych ułożonych w pakiety w jednej lub kilku kondygnacjach. W formie kropel woda spływa do zbiornika (na misę chłodni) stykając się w zraszalni-ku z powietrzem atmosferycznym, które dostaje się do niego przez okna wlotowe w dolnej części chłodni. 
  To zjawisko, przy stykaniu się mieszaniny cząsteczek powietrza i pary wodnej z wodą na tak dużej powierzchni, powoduje wzrost temperatury powietrza i obniżenie temperatury wody.Wiąże się to też z pewnymi stratami wody w obiegu, które są uzupełniane wodą dodatkową.

Chłodnie wentylatorowe są dominującym w przemyśle chłodniczym. Jest to jeden z najtańszych sposobów chłodzenia wody w procesach technologicznych. Buduje się je w celu znaczniejszego obniżenia temperatury wody chłodzonej niż ma to miejsce w chłodniach o ciągu naturalnym (chłodnie kominowe). 
  Ciepła woda dopływa do chłodni kolektorem ciśnieniowym, rozdzielającym ją na poszczególne cele. Aby dostarczyć ciepłą wodę i równomiernie rozprowadzić ją po całej powierzchni zraszania montuje się system rozprowadzenia wody ciepłej w układzie komina wentylatora.
  Woda z kolektora rozdzielającego równomiernie spływa na zraszalnie gdzie dochodzi do bezpośredniego kontaktu wody z powietrzem przepływającym z dołu do góry. Ochłodzenie wody uzyskiwane jest głównie dzięki odparowaniu części strumienia wody oraz wskutek wymiany ciepła pomiędzy wodą a powietrzem na drodze konwekcji. Oprócz strat wody, spowodowanych odparowaniem, występują w tym systemie także straty wywołane porywaniem kropel chłodzonej wody przez przepływające powietrze do atmosfery nazwane potocznie unoszeniem. 
  Aby temu zapobiec nad zraszalnią i wodo-rozdziałem montuje się korektor służący do wychwytywania i zawracania do obiegu. Urządzeniem wymuszającym przepływ powietrza przez chłodnię jest wentylator, montowany przeważnie w górnej części chłodni. Zazwyczaj chłodnia wentylatorowa składa się z kilku, niekiedy kilkunastu cel, z których każda stanowi technologicznie oddzielne urządzenie. Cele najczęściej ustawia się w szeregu jedną obok drugiej. Liczba cel dostosowuje się do wielkości i zakresu systemu chłodniczego.

Zakłady pracy używające chłodni kominowych lub wentylatorowych  do różnego rodzaju obiegów chłodniczych powinien zabezpieczyć układy z których mogą być emitowane do atmosfery bakterie chorobotwórcze (np. typu Legionella)do tego zagadnienia należy przygotować się sumiennie ponieważ chodzi o życie ludzi. Zakres wód chłodniczych określają w Europie normy VDI3803.   W ramach ogólnego stanu zdrowia i bezpieczeństwa ludzi,trzeba brać pod uwagę ryzyko, że można zarazić legionella swoich pracowników lub osoby postronne należy podjąć odpowiednie środki ostrożności. 
  W układach wody chłodzących wentylatorowych otwartych jak i na ścianach wież chłodniczych występuje idealne środowisko do rozmnażania się bakterii chorobotwórczych, które to tworzą tzw. biofilm bakteryjny, bakterie namnażają się w zatrważającym tempie. Podczas odparowania wody z obiegu otwartego porywane są bakterie które drogą powietrzną są rozsiewane na duże odległości i w taki sposób drogą kropelkową dostają się do układu oddechowego. Zabezpieczenie WG-Biocyd TDB-MV

  Ilości wody emitowanej dla przykładu(z zakładu który serwisujemy) chłodni wentylatorowej o mocy 1300kW przy cyrkulacji ok 45m3/h i temperaturze 45OC emituje-wyrzuca w atmosferę ok 80000-90000 litrów wody na 7dni, nieznaczna część z tej ilości odparowana jest w procesie technologicznym którą trzeba uzupełniać i dozować do obiegu biocydy(zabezpieczenie antybakteryjne)  plus inhibitor korozji (zabezpieczenie instalacji przed korozją).

Koszty związane z kontrolą legionelli oraz całej gamy bakteri i virusów mogą być znaczne , jednak z doświadczenia wiemy, że koszty związane z rozwojem biofilmu bakteryjnego i doprowadzeniem instalacji do stanu pierwotnego przewyższają kilkunastokrotny koszt dozowanych biocydów w ciągu roku. Do dozowania chemii stosuje się pompy dozujące elektromagnetyczne sterowane z licznika przepływu tzw . impulsatrona co pozwala w sposób idealny dozować do obiegu określoną dawkę chemii. Poprzez dozowanie proporcjonalne  zaoszczędzamy na chemii.
Mało które środki chemiczne są w stanie zredukować do stanu zerowego bakterie, jednym z najskuteczniejszych środków stosowanych jest dwutlenek chloru(Chlorine Dioxide ClO2) występujący w naszej firmie pod nazwą WG-Oxodes.  

Total Dissolved Solids (ang.). Waga zawiesiny na jednostkę objętości wody w medium filtracyjnym po filtracji lub odparowywaniu.

Oznaczany w chemii sanitarnej wskaźnik jakości wody określający całość rozpuszczonych w wodzie substancji. Niekiedy niesłusznie jest utożsamiany z mineralizacją wody lub nawet z suchą pozostałością. [Słownik hydrogeologiczny, PIG 2002, Warszawa]

Total Solids (ang.). Waga wszystkich substancji stałych na jednostkę objętości wody/ścieków. Zwykle określana przez odparowanie. Całkowita waga dotyczy zarówno substancji stałej rozpuszczonej i zawieszonej, organicznej i nieorganicznej materii.

Jednostka ekwiwalentu stężenia µg/l.

Jednostka stężenia. Jeden ppm to jedna jednostka wagi substancji rozpuszczonej na milion jednostek wagi roztworu. W analizie wody ppm jest ekwiwalentny do mg/l.

Ilość tlenu zużywana (w mg/L) w procesie utleniania substancji organicznej i utleniającej się w warunkach laboratoryjnych. Używana do określania całkowitej zawartości substancji organicznej i nieorganicznej w zanieczyszczonej wodzie. W przeciwieństwie do BZT, prawie wszystkie substancje mogą zostać utlenione.

 Skład chemiczny wód. [Słownik hydrogeologiczny, PIG 2002, Warszawa]

Obecność niepożądanych związków chemicznych w wodzie.

Chemiczne kompleksy składające się z chloru i amoniaku. Służą jako środki odkażające wody zamiast chloru w publicznych urządzeniach dostarczania wody, ze względu na to, że chlor może łączyć materie organiczną tworząc niebezpieczne produkty. Forma ich występowania zależy od fizyko-chemicznych właściwości wody.

Proces oczyszczania wody, w którym chlor jest dodawany do wody do celów jej dezynfekcji, kontroli obecności mikroorganizmów w wodzie, utleniania zanieczyszczeń w wodzie.

Wysoka wieża używana do przenoszenie ciepła w wodzie chłodzącej z elektrowni lub fabryki do atmosfery albo poprzez bezpośrednie parowanie lub przez konwekcje i przewodzenie.

Bakteria służąca jako indykator zanieczyszczenia wody. Występuje ona zwykle w przewodzie jelitowym człowieka i innych organizmów stałocieplnych.

Stopień czystości wody oparty na ilości obecnej bakterii Coli.

Kombinacja 2 lub większej ilości atomów tych samych lub rożnych elementów połączonych ze sobą wiązaniami chemicznymi.

Chlorowanie normalne służy do dezynfekcji wody. Aby zwiększyć skuteczność i ograniczyć jego zużycie zwykle wprowadza się go przed wprowadzeniem wody do sieci wodociągowej.
Do chlorowania stosuje się gazowy chlor lub jego związki zawierające “czynny chlor” (chlor użyteczny, związany). Działaniu chloru ulegają reduktory organiczne i nieorganiczne oraz w dalszej kolejności bakterie.