Zapotrzebowaniem chloru określa się najmniejszą ilość wolnego chloru wyrażoną w mg/l Cl2, która dodana do 1 litra wody w 200C po 30 min. kontakcie z wodą daje 0,1 mg/l pozostałego chloru, które oznacza się doświadczalnie. Czasem chlorowanie wolnym chlorem prowadzi się z udziałem np. KMnO4, związków srebra lub miedzi. Poza chlorem wolnym używa się podchlorynów: sodu (NaOCl), wapnia, wapno chlorowane (CaClOCl), dwutlenek chloru ClO2 oraz chloraminy (C6H5SO2NClNa). Nadmiar chloru w wodzie powyżej 0,7 mg/l nadaje jej przykry smak. Do usuwania nadmiaru stosuje się środki fizyczne i chemiczne: napowietrzanie, węgiel aktywny i inne środki chemiczne takie jak: tiosiarczan sodowy, siarczyn sodowy lub dwutlenek siarki. 

Dechlorację można też zapewnić przepuszczając chlorową wodę przez warstwę granulowanego CaSO3 węgla aktywnego jednocześnie usuwa się substancje barwne, smakowe i zapachowe).

Filtr z węglem aktywnym ustawia się za filtrami pośpiesznymi, zużyty filtr węglowy regeneruje się okresowo przy pomocy pary wodnej w temp. 6000C lub przepuszczając 1% Na2CO3 albo 5% NaOH. 

Zmiękczanie fosforanami polega na strącaniu praktycznie nierozpuszczalnych fosforanów wapnia i magnezu, dzięki czemu osiągalna jest bardzo mała twardość szczątkowa. Używa się fosforan trisodowy. 

Powstający wodorowęglan sodowy w wyższych temperaturach rozkłada się z utworzeniem węglanu sodowego, który może likwidować twardość niewęglanową co zmniejsza zużycie fosforanu.

Metafosforany nie dają osadu z solami wapnia i magnezu, lecz tworzą sole kompleksowe rozpuszczalne w wodzie. Jony wapnia i magnezu przechodzą do kompleksowego anionu i w związku z tym przestają być czynnikiem kamieniotwórczym, tracą zdolność reagowania z mydłami. Do tej grupy związków należą metafosforany (NaPO3)x , a szczególnie te, gdzie x = 4 lub 6.

Zawiesiny w wodzie składają się z zanieczyszczeń mulistych, brudu z rurociągów oraz koloidów. Cząsteczki koloidalne, które mogą być pochodzenia organicznego lub nieorganicznego – nie są ani zawiesiną, ani roztworem - powodują wzrost mętności wody. Stopień zanieczyszczenia koloidalnego może być określony za pomocą badania indeksu blokowania (FI – fouling index), w którym mierzona jest szybkość blokowania się standardowego filtra, lub za pomocą turbidymetrii. W metodzie turbidymetrycznej – która określa całkowitą zawartość stałych zawiesin w wodzie – promień światła jest przepuszczany przez wodę i mierzona jest część światła rozproszona na cząsteczkach zawiesin.
Cząsteczki zawiesin mogą zablokować membrany odwróconej osmozy oraz kolumny analityczne o małych średnicach, jak również wpływać na pracę zaworów oraz czujników. Z tego względu 10-cio lub 20-to mikronowy filtr wstępny jest często używany jako pierwszy składnik systemy oczyszczania wody w celu odfiltrowania większych cząstek. Mniejsze cząstki mogą być następnie usunięte przez odwróconą osmozę, filtrację sub-mikronową lub ultrafiltrację. 

Zapach wody jest powodowany obecnością w niej:

• gazów,
• produktów rozkładu ciał organicznych, mikroorganizmów i organizmów wodnych,
• produktów rozkładu substancji nieorganicznych i organicznych wprowadzanych ze ściekami.

Zapach wody może świadczyć o jej zanieczyszczeniu, dlatego np. przemysł spożywczy lub farmaceutyczny wymagają wody wolnej od zapachów.

Buforująca zdolność wody; Zdolność wody do neutralizowania się. Zapobiega to zbyt kwaśnemu lub zasadowemu poziomowi pH. Powoduje że węgiel jest dodawany do wody. Zasadowość stabilizuje pH wody około wartości 7. Jednak, kiedy kwasowość jest wysoka zasadowość spada, co wpływa niekorzystnie na warunki życia w wodzie. W chemii wody jest ona wyrażona w ppm lub mg/L ekwiwalentu węglanu wapnia. Zasadowość całkowita wody jest sumą wszystkich trzech zasadowości: węglanowej, dwuwęglanowej i wodorotlenowej.

Przy analizie wody mówi się o zasadowości lub o zdolności do wiązania kwasów do pH > 8,2 i pH < 4,3 - kiedy oznacza się zawartość mocnych lub słabych zasad w wodzie przez miareczkowanie mocnym kwasem. Wyznaczone wartości wyraża się jako dodatnie wartości p i m (K S8,2 i KS4,3).

Praktyczne wykorzystanie procesów odwróconej osmozy sprowadza się do realizacji dwóch zasadniczych zadań:

• odzyskania rozpuszczalnika (wody) w stanie czystym praktycznie nie zawierającym substancji rozpuszczonych, rozproszonych, koloidalnych, pozostających w zatężonym roztworze (koncentracie),
• selektywnego rozdzielania substancji rozpuszczonych i rozproszonych miedzy filtratem i koncentratem. 

Z zakresu potencjalnych możliwości zastosowań odwróconej osmozy, będących szczegółowym rozwinięciem wyżej wymienionych kierunków, najbardziej istotne wydają się następujące dziedziny:

• odsalanie wody morskiej i wód słonawych,
• zatężanie wód kopalnianych, 
• zatężanie wody płuczącej w fotografice celem odzyskania srebra, 
• odzyskiwanie sody z wód drenażowych kopalni węgla kamiennego,
• oczyszczanie ścieków z farbiarni tekstyliów, 
• zatężanie popłuczyn masy celulozowej, 
• zatężanie wód ze składowisk śmieci, 
• zmiękczanie wody, 
• zatężanie ługu posiarczynowego, 
• zatężanie ścieków zawierających rozpuszczalniki i wiele innych..

Wskaźnik określający zawartość wodorotlenków, wodorowęglanów i węglanów metali alkalicznych (Na, K) i metali ziem alkalicznych (Ca, Mg).

Układ niejednorodny, dwufazowy, w postaci cząstek jednego ciała rozproszonych (faza rozproszona) w drugim ciele (faza rozpraszająca), np. cząstek ciała stałego w gazie lub cząstek cieczy w cieczy.

Ilość zanieczyszczeń zatrzymanych przez filtr na jednostkę powierzchni filtra.